Zaterdag 12 april

Vandaag hebben we een rustig dagje. Tadesse heeft ons even meegenomen naar het Hilton om daar geld te gaan wisselen wat we morgen nodig hebben voor ons tweedaagse uitstapje richting het oosten. In het Hilton is het een drukte van belang. In Addis zelf zijn niet zo veel voorzieningen voor westerlingen dus je ziet hier een hoop buitenlanders allerlei zaken regelen. Voor de ingang krijgen we een bezoekerspas. We rijden in de Toyota van de broer van Tadesse. In deze auto voelt hij zich een hele pief. De mensen denken dan namelijk dat hij één of ander belangrijk figuur is en hij toetert er dan ook lustig op los door de bomvolle straten van Addis. De mensen laten hem er inderdaad steeds langs. Tja, wat wil je met twee foreigni bij je in de auto!! Na het Hilton genieten we in een leuk zaakje op het Musculair square van een injara met lamsvlees. Je moet dit niet te vaak eten anders vliegen de kilo's eraan. Buiten zijn een stuk of zes jongens een kapotte vrachtwagen dwars over de drukke tweebaansweg aan het duwen. Palen worden gebruikt om de achtewielen aan het rollen te krijgen. Roland maakt een foto van het gebeuren en wordt door de mannen gewenkt. Of ie niet een handje wil komen helpen? Na een kwartier gaat het een stukje bergafwaards en begint het barrel vaart te krijgen. Rare stad! Tadesse vertelt ons over het dagelijks leven in de stad en dat je ongeveer 2000 bir moet verdienen om zelfstandig te kunnen wonen en een gezin te onderhouden. Dit is ongeveer 130 euro. Sinds kort is hij op zichzelf gaan wonen. Hij deelt een flat met andere mensen zodat de kosten gedrukt worden. Hij is 35 jaar en z'n ouders vonden eigenlijk dat hij nog wel thuis kon blijven. Tadesse is vrijgezel en ziet het nog niet zitten om een dure bruiloft te moeten gaan betalen. Wij leggen hem uit dat er veel landen bestaan waar de familie van de vrouw de bruiloft betaalt. Hij neemt emigreren nu toch ook serieus in overweging geloof ik. 's Avonds zijn we getuige van een bruiloft in ons golfhotel. Er komen ongeveer duizend gasten, wat heel normaal is hier. Ik sta stiekem om het hoekje te kijken. De mensen wenken me want het is heel gewoon dat voorbijgangers aanschuiven. Ik sla af. Dan maakt het bruidspaar z'n entree. Ze zien eruit als een bruidspaar in europa. De cameraman richt zijn bouwlamp op het stel en zo'n zes bruidsmeisjes begeleiden ze naar een podium met twee tronen erop. Daar blijft het stel een groot deel van de avond zitten en niemand komt langs om het paar te feliciteren. Er wordt gegeten en na het eten wordt er eindelijk gedanst. Cadeaus zie je nergens. Dat hoort niet! Morgen gaan we naar Sodore een oase langs een rivier. Ben benieuwd naar het leven buiten Addis. Welterusten!